Wiktor Kinecki

Polityka i administracja

Wiktor Zdzisław Kinecki to postać, która wpisała się na trwałe w historię Polski XX wieku. Urodził się 31 grudnia 1929 roku w Międzychodzie, gdzie stawiał pierwsze kroki w swoim życiu, które miało być pełne zaangażowania w działalność publiczną.

Jako działacz partyjny oraz państwowy, Kinecki odegrał istotną rolę w kształtowaniu polityki PRL. Był również dyplomatą, co podkreśla jego znaczenie w polskiej polityce zagranicznej. Funkcjonował jako ambasador w Indiach oraz Jugosławii, stawiając czoła wyzwaniom, jakie wiązały się z reprezentowaniem Polski na arenie międzynarodowej.

Dodatkowo, w latach 1976–1980 zasiadał w Sejmie PRL VII kadencji jako poseł, co było kolejnym krokiem w jego działalności politycznej. Jego zasługi oraz aktywność w różnych dziedzinach życia politycznego pozostają niezwykle ważnym elementem polskiego dziedzictwa historycznego.

Życiorys

Wiktor Kinecki był osobą o ciekawym i bogatym życiorysie. Był synem Juliana i Gertrudy, a w czasach II wojny światowej pracował jako roznosiciel gazet oraz robotnik w zecerni „H. Buchwold” znajdującej się w Międzychodzie. Po zakończeniu niemieckiej okupacji, kontynuował edukację w szkole średniej w swoim rodzinnym mieście, gdzie uczył się aż do 1949 roku.

Kinecki, jako młody człowiek, był zaangażowany w działalność polityczną, przynależąc do Związku Walki Młodych. W latach 1949–1957 zasiadał w władzach Związku Młodzieży Polskiej, a wkrótce potem został członkiem sekretariatu Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej w Budapeszcie, gdzie pracował od 1958 do 1962 roku.

W 1964 roku Kinecki objął funkcję naczelnika Związku Harcerstwa Polskiego, którą pełnił do 1969 roku. Jego zaangażowanie w istotne wydarzenia historyczne objawiło się również w czerwcu 1968 roku, kiedy to wskoczył w skład Komitetu Przygotowawczego z okazji obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika. W 1970 roku ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Od pierwszej połowy lat 50. Kinecki zaangażował się w struktury Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Pełnił rolę zastępcy członka Komitetu Centralnego PZPR w latach 1964–1980, a także zastępcy kierownika Wydziału Zagranicznego KC PZPR w latach 1970–1971.

W okresie 1971–1975 pracował jako ambasador nadzwyczajny i pełnomocny PRL w Indiach, Sri Lance, Singapurze oraz Nepalu. Po powrocie do kraju objął stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Siedlcach, które zajmował w latach 1975–1979. Z tą funkcją wiązało się także przewodnictwo nad Wojewódzką Radą Narodową, które objął 12 czerwca 1975 roku. W latach 1976–1980 był posłem na Sejm VII kadencji z okręgu Siedlce, gdzie zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych.

W 1979 roku Kinecki ponownie wyjechał na placówkę, tym razem jako ambasador w Belgradzie. Po powrocie do Polski, został I sekretarzem KW PZPR w Gorzowie Wielkopolskim oraz wrócił do Komitetu Centralnego PZPR, w którym działał w latach 1986–1990.

Kinecki zasiadał również w prezydium Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w latach 1964–1970. Po powrocie z Indii, w 1978 roku, objął stanowisko wiceprzewodniczącego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Indyjskiej.

Odznaczenia

W kontekście osiągnięć Wiktora Kineckiego, jego odznaczenia świadczą o licznych zasługach oraz uznaniu w wielu dziedzinach. Oto lista jego najbardziej znaczących odznaczeń:

  • krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964),
  • złoty krzyż zasługi (1955),
  • srebrny krzyż zasługi (1955),
  • order sztandaru pracy II klasy,
  • złoty krzyż „za zasługi dla ZHP”,
  • złoty medal „za zasługi dla obronności kraju”,
  • srebrny medal „za zasługi dla obronności kraju”,
  • brązowy medal „za zasługi dla obronności kraju”,
  • złoty znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych (1966),
  • order sztandaru z wstęgą (Jugosławia),
  • srebrny order zasługi NRD.

Przypisy

  1. Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 533.
  2. M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1538.
  3. M.P. z 1955 r. nr 86, poz. 1055.
  4. Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, Nr 170 z 20.07.1964 r.
  5. „Strażak: pismo Związku Ochotniczych Straży Pożarnych”, nr 14 (325), 16–31.07.1966 r., s. 14.
  6. „Urania”, nr 3, marzec 1969, s. 85.

Oceń: Wiktor Kinecki

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:15